Geen maïs in een geel bakje….

Variatie. Variatie. Zoveel nieuwe smaken, zoveel recepten die me inspireren. Een hele lange to-cook-lijst. En natuurlijk heb ik ook wel eens zo’n dag (of week) waarin ik er geen zin in heb. Wat kliekjes uit de vriezer tover. Of toch maar wéér een pasta met tomatensaus op tafel zet….

Maar die nieuwsgierigheid naar nieuwe gerechten geef ik mijn kinderen wel mee. Zij zien ook wel eens een plaatje in een tijdschrift en zeggen dan: oh mama, dát ziet er lekker uit! Kleur en presentatie doet zoveel. Het voordeel van veel kleur op je bord is ook meteen dat je meerdere soorten groente eet en dus ook meer variatie in de diverse voedingsstoffen. Win-win. Het schijnt zelfs wetenschappelijk bewezen te zijn dat het eten van gerechten met veel kleur je meer laat genieten van het eten. Dat het beter smaakt.

Ook de manier van presenteren doet ontzettend veel. Het is echt niet zo dat in huize Plien’s de borden worden voorverwarmd, ik het vlees mooi trancheer er een sausje overheen druppel en een torentje maak met allerlei laagjes groentepuree en er nog met een gasbrandertje overheen ga. No way. (ik zou gillend gek worden)

Maarrr, ik maak de borden wel op aan het aanrecht. Zet bij uitzondering pannen op tafel. Ik vind dat zo ongezellig 2 of 3 van die grote pannen op tafel. Een ovengerecht gaat uiteraard wel zo op tafel. Ik doe rijst in een klein kommetje en kiep dat om, simpel en leuk. Ik leg wat losse tomaatjes erbij, wat basilicum voor extra kleur. En voilá zo klaar. Inmiddels weet ik wel welke hoeveelheden ik op moet scheppen en zorg dat het niet teveel is. Bijpakken kan dan altijd nog.

Een ‘kleine’ afwijking die ik dan nog heb: gele mais gaat echt niet in een geel bakje…En wortel niet in een oranje. In mijn la liggen zoveel soorten bakjes dat ik zo een andere heb gepakt. Tja… je kunt maar een afwijking hebben….;-)